ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ

Η δραστηριότητα της Ορεινής Πεζοπορίας απευθύνεται σε αυτούς οι οποίοι αγαπούν το περπάτημα στην φύση, και κυρίως την ορεινή. Ο σκοπός κατά βάση είναι η σωματική άσκηση, πνευματική ευεξία και γενικότερα η ευχαρίστηση και ψυχαγωγία, μέσα από την κίνηση, την απόλαυση της φυσικής ομορφιάς και την σφαιρική βιωματική γνώση της περιοχής, στην οποία εξελίσσεται μία διαδρομή Ορεινής Πεζοπορίας.

Σημείο αναφοράς ο Σπερχειός ποταμός. Διιπετής, Διογέννητος δηλαδή κατά τον Όμηρο και οι  αρχαίοι κάτοικοι της κοιλάδας  τον λάτρευαν σα θεό. Εδώ πιστεύουν πολλοί ήταν το βασίλειο του Πηλέα και από εδώ ξεκίνησε ο Αχιλλέας με τους Μυρμηδόνες του να κυριέψει το κάστρο της Τροίας. Μα και σήμερα χαρίζει τη ζωή σε τούτο τον τόπο. Από τους παραποτάμους του Βίστριζα και Ρουστιανίτη αρδεύονται τα περισσότερα χωράφια και ψηλά από τις πηγές της Βίστριζας κουβαλάει  το νερό  της η Σπερχειάδα και κάμποσα πεδινά χωριά. Ο Σπερχειός όμως είναι και το βόρειο όριο του δήμου ,η Βίστριζα το ανατολικό και ο Ρουστιανίτης σχεδόν το δυτικό.

Επιβλητικός δεσπόζει στο μέσο ο Γουλινάς. Με υψόμετρο 1467 μ. και χωμένος μέσα στους βαθύσκιωτους λόγγους έλατου και βελανιδιάς βιγλίζει μέχρι τη θάλασσα του Μαλιακού , την Όθρη και τον Τυμφρηστό. Όλα τα χωριά του δήμου ακουμπάνε στις πλάτες του ή βρίσκονται περιμετρικά του. Οι πλαγιές του απροσκύνητα λημέρια των Κατσουδαίων  και άλλων κλεφταρματωλών  στην  Τουρκοκρατία, μα και αντάρτικες φωλιές και καταφύγιο στη μαύρη Κατοχή.

Στο άλλο άκρο η Οξυά. Βουνό απείρου φυσικού κάλλους , με σπουδαία φυτογεωγραφική σημασία. Έχει το νοτιότερο δάσος οξυάς στην Ευρώπη. Εκεί ,λέει μια χαριτωμένη τοπική παράδοση, χώρισε με το αδερφάκι της τον έλατο, όταν αποκαμωμένοι σταμάτησαν για λίγο το ταξίδι τους, κατηφορίζοντας από τις βορινές χώρες. Ρίζωσε για πάντα σε κείνο το μέρος ενώ ο έλατος συνέχισε μέχρι τον Ταύγετο.